Como recordo ler "El entrenador Mental" de Juan Carlos Alvarez Campillo

Recordo que nesta etapa da miña vida estaba moi enfocado a atopar ferramentas que me axudaran a sacar todo o meu potencial e os meus fillos. Nesta busqueda atopei este libro "El entrenador mental" Descubre al campeon que hay en ti. O libro e moi interesante. Vai analizando os 5 Yos que temos e como debemos ir evolucionando para chegara a plenitude. A traves de exercicios de autoconocemento, de exemplos exitosos.. facil de ler e dos libros que che deixa algunha perla e abreche novas portas de coñecemento. Como lidiar con ese saboteador interno, cos medos, con ese ego traidor... crearte rutinas, atopar a confianza no traballo realizado, crear unha linguaxe positiva e realista.. descubrir ese potencial interior que nos axude a marcar a diferencia cando os talentos se igualan. El Entrenador Mental de Juan Carlos Alvarez Campillo e un libro moi recomendable.

Como recordo.. voltar a cambiar as zapatillas de correr

Recordo que as Nike que tiña xa deran mais ala do que podian dar... Non conseguia lembrarme dende que momento as tiña.. pero repasando no blog semella que dende febreiro do 2020, nese momento retirei as anteriores. Recordo que colleralle gusto a ir anotando datos, na axenda ia anotando todos os dias que facia deporte, primeiro distancias pero ultimamente tempo adicado.. anotar distancias xa se faci duro...pero facendo un calculo mental facilon, estimando unha media de 5 dias a semana facendo deporte, calculando uns 3 km por dia, saianme unha media de 4000 kms en 5 anos.. e como ter feito o Camiño de Santiago desde Roncesvalles unha vez o ano..ou cruzas a peninsula correndo 4 veces.. isto son datos, pero son moitas momentos de todo tipo vividos.. sensacion de liberdade, ira calmada, frustracion, cansancio, derrota, victoria, resfriado, musica, podcast, atardeceres, choiva, vento, tronos, calor abafante... e tamen estiramentos, abdominais, futbol... moitos momentos que pasamos xuntos as zapatillas mais eu. Toca despedirse, nin unha lesion, nin unha torcedura... suela intacta, estructura en perfecto estado, limpas.. rotas si, pero por darlle o balon.. gracias amigas. Por certo Nike. Agora toca dar paso a unhas Puma.

Como recordo ler "Todo lo que era solido" de Antonio Muñoz Molina

Recordo que escoitando unha entrevista a Toni Nadal, nun momento dado citou este libro para apuntalar algunha opinion sua. Toni Nadal tiña un xeito particular de interpretar a actualidade e a min todo o que dicia chamabame a atencion. Tomei nota do libro e apunteino como proxima lectura, a pesar de que poucas referencia tiña sobre o escritor. Recordo que dende o principio "Todo lo que era solido" conseguiu engancharme. Moitas das reflexions que se facian no libro coincidian plenamente coas miñas propias opinions.. a magoa e que o Antonio Muñoz Molina falaba da necesidade de deter a sangria moral na que estabomos inmersos, pero falaba de 2013, co cal durante a su lectura o meu pesimismo foi increscendo, pois estabamos en 2025 e non e que a situacion trocara, senon que empeorara moito mais, e todo aquilo "que antes era solido" xa era moi dificil de identificar... o libro e unha profunda reflexion sobre de onde vimos e de como a apatía e o descoñecemento do orixe das cousas, esta facendo que todo aquilo que nos sustentaba como sociedade e como individuos esta a desaparecer para non voltar, deixar de existir... libro moi recomendable...

Como recordo .. o inicio das oposicion de Sergio a bombero en Vigo

Recordo que o traballo estaba feito. A preparacion fora boa co cal os resultados tiñan que ser os esperado... pero tal como se move o mundo das oposicions, non sabes se vai ser suficiente. Nas teoricas de bombeiro conductor o resultado que obtivo non foi malo pero algo insuficiente. Nas preguntas de mecanica non obtivo o esperado, ainda sendo a nota boa, o factor de correcccion dos que acumulan puntos, desposicionouno.. nas de bombeiro a nota foi mellor, e quedou ben colocado .. nas primerira probas fisicas, superounas con boas notas.. no 400 m apenas 51 segundos. nas dominadas contaronlle 16.

Como recordo a participacion de David na Under Cup 2025

Recordo que era o ultimo Torneo do ano en categoria Infantil B. A semana anterior xogaran un Torneo de Marinhas en Esposende. A mellora neste ano fora importante, sobre todo conseguirase asentar na posicion de 8, entendendo mellor a sua funcion, sobre todo no aspecto de dar equilibrio e non perder o exe. O seu xogo fixerase mais cerebral, tal vez, perdendo algo de brilo individual. O seu rendemento era de notable alto, con poucas perdidas de balon, lucindo cando conseguimos ter o balon e sufrindo cando renunciamos o noso estilo e para protexernos buscados balons largos os puntas.. con todos estes condicionantes, creo que a sua progresion debe incidir en non abusar tanto de pases laterais, tentar superar lineas, en conduccion ou asociandose cos medias puntas, isto supon asumir riscos pero tamen ser mais incisivo. Ainda que o balon parado (corners, centros laterais...) executao bastante ben, penso que ainda non se fixo cunha tecnica de golpeo precisa, sobre todo en como colocar o corpo... o fisico e a falta de precision en algun golpeo, marca a diferencia do notable o sobresainte.. e asi estaba sendo nestes Torneos.. partidos brilantes pero nos momentos decisivos, algo de falta de fisico, de atrevemento para superar lineas, e de efectividade no golpeo.. no Torneo de As Marinhas acabamos no quinto posto, con dous vos partidos contra Oporto e Sporting de Portugal.. na Under Cup de Moncao perdemos a final inxustamente contra a Juventus, e David fallou o penalti decisivo... o lanzamento foi similar o fallo contra o Valencia na TicTac... cambio o seu lanzamento de seguridade, corpo demasiado votado para atras e o balon por enrriba do largueiro.. choros, lamentacions, excusas.. aprendizaxe. De todo sempre sae unha istoria bonita. Un aficionado portugues publicou en video en TikTok cun texto asociando este lanzamento o errado por Roberto Baggio na final do 94 contra Brasil para convertirse en El Hombre que murio de pie.

Como recordo... ler "El valor de la atencion" de Johann Hari

Recordo que levaba tempo buscando atopar libros que me axudaxen a interpretar os cambios que estaba sufrindo a sociedade e eu mesmo, e como enfrontalos ou tal vez so buscaba atopar argumentos que reforzasen a miña opinion sobre o que estaba a acontecer. O libro vai dando pinceladas apoiadas en datos obxetivos sobre o que esta a acontecer tentando atopar os porques da situacion actual, pero dende o principio vai deixando claro que son mais potentes as iniciativas individuais que agardar a que as grandes corporacions se preocupen de buscar formulas para devolvernos o que perdemos. Recordo que en "El valor de la atencion" apuntase directamente as redes sociais, como secuestradores da nosa atencion, as largas xornadas de traballo, a mala alimentacion, a multitarea... etc etc... a dificultade de recuperar a atencion, esta acabando coa creatividade e o talento, e polo tanto co espiritu critico e que nos esta volvendo unha sociedade mais plana e uniforme, e polo tanto mais facil de manexar. O libro lese con facilidade e consegueu atrapar a miña atencion, pero en esencia apunta claves, da pinceladas sen chegar a deixar o pouso de ningunha idea brilante ou determinante.

Como recordo .. o Torneo San Bernabe Torrelavega 2025 Futbol 11

Recordo que era a segunda vez que acudiamos a este Torneo. A primeira fora como Alevin B. Recordo que os nenos marcharon o Venres a primeira hora da maña. Alguns pais saimos de seguido. Co paso dos anos a relacion entre pais iase consolidando e voltandose mais racional. Pasamos desa unión inicial tipo comuna a que temos actualmente, na que todos imos soportando os nosos diferentes puntos de vista e intereses, e por contra tratamos de disfrutar das viaxes o marxe do futbol. Asi tomamos direccion Suances indo direccion Benavente, Leon, Riaño, cruzar hacia Guardo e Aguilar de Campoo para chegar media tardes a Tanos para ver o primerio partido. O ir 20 nenos convocados nos partidos de fase de grupo repartianse os minutos. No primeiro David estivo ben, xogando con calidade. O equipo pecaba de individualismo, cada un buscando o seu gol. David sigue necesitando o reforzo do entrenador para asumir responsabilidades como o balon parado. Se da con un compañeiro mais ambicioso, perde a disputa, retirase. No segundo partido, con pouca esixencia, estivo normal, ten que buscar mais paredes na frontal da area, e mais pausa no derradeiro pase. No terceiro partido, como ainda non marcara, tentou chegar mais arriba, semella que se non marcas non o estas a facer de todo ben, as veces un gol disimula moitas carencias. No cuarto partido, queixabase de certas molestias (poida que asociadas o cremento) ou eran un escusa para o seu rendementeo mas regular con mais imprecisions. As veces, o feito de non brilar, xeralle presion, asume mais riscos, nunha situacion de dubidas, co cal a posibilidade de erro disparase e todo descontrolase. No partido mais complicado do grupo, seguiamos sen atopar un futbol fluido, co cal David non destaca tanto, pero el estivo determinante. A sua cabeza en bastantes ocasions tornase nun saboteador interno. Cada erro, e un mala cara, un xesto de frustracion... con cal entra nunha espiral.. o mellor modo de combatilo e limitar os factores de despiste: espinilleras atada e ben colocadas, quento ben, con interes, visualizando o que quero que suceda.. e cando estou no campo, estou atento as sensacions, se todo flue perfecto, seno futbol fácil, que sendo tecnico non deberia ser problema. Recordo que a fase de grupos do sabado xogamola en Reinosa, e aproveitamos para visitar Fontibre. Recordo que o dia seguinte tocaba eliminatorias. A primeira superamola sen problemas contra o Eibar e a segunda contra o Young Boys. David estivo ben, dando equilibrio o equipo e canalizando o xogo de ataque, lucirse como a el lle gusta pero ben. Na semifinal contra o Oporto, chegou algo canso e dende o inicio noteino contrariado. Recordo que en el era habitual, que cando escomenzaba o intuir que o seu papel ia ser correr e facer coberturas, semella non ser feliz xogando o futbol.

Como recordo... a fase de ascenso en Vilagarcia de Carolina.

Recordo que so vira xogar a Carolina nun Torneo celebrado en Marin cando ainda era infantial. Xa nese momento apuntaba cousas e percibiase parte desas cualidades que, sin entender nada de baloncesto, a min chamabanme a atencion. Alta, espigada, competitiva, intelixente... con capacidade para dirixir o xogo, con "afouteza" e afan de mellora... xa pasara tempo e esta ano voltei vela no que parecia unha premonicion, cando viñeron xogar a Vilagarcia contra o Mariscos Cortegada. Recordo que con apenas dezasete anos xa estaba no primeiro equipo do Unibasket Bosonit, con poucos minutos, pero cunhas estadisticas en canto efectividade mais que aceptables... Carolina respetaba o rol que lle tocaba, pero non por iso conformabase con esa pouca presencia. Na primaveira do 2025 nun fin de semana intenso conseguiron o obxectivo que se lle presentou, nun fin de semana intenso. Carolina deixou mostras do talento que se lle intue, boa tecnica de lanzamento, intelixente, valente e rebeldia competitiva.. Recordo que me alegrei moito da sua participacion.. sei que nos vai dar moitas alegrias.

Como recordo .. o apagon do 28 de abril do 2025

Recordo que o mundo estaba cambiando moioto e moi pouco tempo.. fai tempo que estabamos nun cambio de ciclo profundo. A globalizacion impulsada por internet coa dixitalizacion estabao mudando todo. A fraxilidade do mundo que coñeciamos manifestabase de supeto. Unha pandemia, unha guerra teledirixida por un poder económico, unha politica fraxil, uns grupos de poder tecnocratas que non defenden ningunha bandeira... asi, o luns 28 de abril, as 12:30, a Peninsula quedou sin electricidade. Recordo que estaba falando con Belen (a que axuda a mama) e cortouse a chamada. A concesion quedou sen electricidade, cousa que non me extrañou, pois levabamos dias con algun corte.. logo Isabel envioume unha mensaxe para preguntar si tiñamos electricidade, pois na casa cortarase o suministro.. logo me enviou mensaxes dicindo que o o corte era a nivel nacional... reaccionas con impasibilidade pois a situacion e tan sorprendente que non a asimilas nun primeiro momento.. a medida que pasan os minutos vas sendo consciente... internet vai a trompicons, non podes traballar, as gasolineras non sirven combustible, so podes pagar en efectivo... problemas de seguridade, xente atrapada en ascensores, portas de garaxe que non abren, etc, etc.. toca marchar a comer .. toca comer frio, nas panaderias escasea o pan etc.... asi vai pasando a tarde, uns tranquilos e os mais alarmistas aprovisionando.. apenas hai noticias.. incertidume, posible ciberataque, colapso do suministro etc...a carroña politica intentando sacar redito.. chega a noite, cidade en silencio, luz de velas... ideal para atopar estrelas.. o servicio que se vai repondo na peninsula, en Vigo as 02:30 aprox .. e dicir 14 horas despois.. Recordo que o dia seguinte o goberno deixou entrever unha critica forta hacia as compañias eléctricas.. algo hai agochado que non sei se chegaremos a coñecer.. temome que o codicio de uns poucos, aseonllou outra vez a todo un pais...

Como recordo... o Torneo Internacional Real Sociedad 2025

Recordo que os nenos tiñan que estar o venres 18 de abril as 8 horas na Madroa. Chovia moito, de feito despois de deixar a David tiven que cambiarme o chegar a casa e secar a roupa na secadora. Saimos o redor das 11h hacia San Sebastian. Todo o camiño chevendo moito. A primeira parada foi na area de servicio de As Vendas, para tomar un rico bocadillo de xamon por 5 euros e uns cafes. Continuamos ata a area de Los Oteros na autovia Leon-Burgos, de ai ata Urbieta so paramos a repostar pasando Pancorbo. O redor das 19h chegamos o hotel MLC San Sebastian. De estrea, con so 15 dias da apertura, moderno e funcional. Aproveitei para ir correr uns 25 minutos. Quedamos para cear cos pais de Gabri e Iker, algo lixeiro. Dia 2. Erguinme cedo para sair a correr. Desaiunamos no hotel unhas ricas tostadas con aceite. Hoxe tocaba partido as 12horas contra o Martutene. O resultado foi mais apretado que as sensacions, sen xogar especialmente ben, tivemos moitas ocasions. David estivo ben, pero con menos presencia da desexada. Cando entra en xogo o equipo empeza a xogar e cambia o ritmo. Parte do grupo, fomos comer o hotel, comemos ben, tiñan un menu por 16 euros moi variado. Aproveitamos para ver o partido Barcelona-Celta ata que tivemos que marchar. O Celta conseguiu poñerse por diante 1-3 para acabar perdendo 4-3 de maneira inxusta e cun penalti dudoso. Borja Iglesias marcou os 3 goles. As 18hora xogabamos contra o Osasuna que perdera claramente contra o Español. O Osasuna era un equipo similar a nos, non moi fisico pero con algo menos de calidade. Fixemos un bo partido, dominamolos completamente, creando moito e de diferentes maneiras. Acabamos 3-0. David estivo moito mellor, participando mais e disfruton como a el lle gusta. Despois do partido estivemos un momentos cos nenos e decidimos ir a San Sebantian a tomar algo. Aparcamos na zoa de Gros. Achegamonos a ver a praia e dali camiñamos ata a Catedral. Achegamonos o Bar Sport, onde quedaran parte de grupo.. as veces ai que deixar de lado actitudes un tanto discutibles e achegarse para facer grupo... o redor dunhas cervezas e entre risas, faise piña, ainda que e inevitable que as conversar de sempre poñanse sobre a mesa.. os que xogan pouco, os favoritismos, as distintas baras de medir etc etc.. o unico que nos distingue a uns de outros e que ai un grupo que defende o seu xulgando os outros e outros que morden en parte o malestar e simplimente piden un pouquiño mais de minutos..e inevitable que se den este tipo de situacions, pero afortunadamente os nenos non se deixan influenciar de todo por as actitudes mais viscerais dos seus pais, e aceptan con normalidade os distintos roles dentro do equipo, que van cambiando cada pouco. Ainda asi ai malos indicios de situacions que interferen entre os nenos e... Dia 3. O dia seguinte madrugamos para tratar de aproveitar o dia e achegarnos a Hondarribia. Chovia moito e tivemos que facer toda a visita baixo o paraugas. Pobo moi bonito no que estiveramos fai 22 anos aprox pero con outra temperatura. Calexeamos ata chegar a sua Igrexa pouco mais abaixo do Parador. Habia diversa actividades de Semana Santa. Soldados romanos percorrendo o pobo, reguifas dende as balconadas, encerro de vaquillas etc.. agardamos ata as 12:30 para ir a misa. O acabar, tomamos algo e fixemos tempo para ir comer o Asador Sutan. Local bonito, modernista, ubicado no medio duns viñedos. Viñedos alguns deles marcados na sua cabeceira co nome do local onde se servia o seu viño. O menu foi con un entrante de crema de calabaza cun leve sabor a laranxa, de entrantes esparragos, alcachofas e croquetas de anchoa. De plato forte 1.200kg de carne a brasa, de postre torrijas, con cafes, un par de viños e augas, precio final por cabeza 51 euros.. para min algo caro. Pretencioso, .. salvo a sorpresa do entrante, patatas regulares, pan sin carisma, e os viños excesivamente caros...a comida alargouse para sair co tempo xusto de chegar a Zubieta. Bonita a cidade deportiva da Real Sociedade, uns 7 campos en perfecto estado, nunhas instalacions feitas en terraza, con cal practicamente tes unha vision clara de todos eles.. todos con gradas .. Tocaba xogar co Español, rival potente o que nos enfrentaramos 3 veces, en 2 arrasaronnos, e outra compimoslle algo e nesta, a primeira en Fut11 conseguimos manter o tipo. Na primeira parte non estivemos mal, acabamos 1-0 pero xogando a remolque deles. Na segunda pese a encaixar 2 goles mais, xogamos con mais personalidade e mostrar as nosas virtudes... David non conseguiu brilar, o mais positivo e que foi de menos a mais... o final estabamos algo decepcionados.. marchamos para o hotel a tomar algo mentres viamos como o Real Madrid agarrabase a liga a costa do Athletic de Bilbao, 1-0 nos ultimos minutos a favor do Madrid. Dia 4. O seguinte dia levantamonos cunha mensaxe de Hugo, o entrenador. Varios nenos estiveran vomitando de noite, semellaba que algo lles sentaran mal ou tiñan un virus.. quedamos con 12 xogadores, dos cales un so pudo xogar media parte... con este panorama e ainda asi merecemos gañar a loita polo terceiro posto, sen merecelo perdemos por 2-1... David en xeral estivo ben. Notoo mais maduro, cun rendemento mais regular e xestionando mellor os contratempos e as dubidas. Confiado nas suas posibilidades, cun mellor posicionamiento e xestionando mellor os esforzos.. a mellorar, por dicir algo, a veces e demasiado correcto, sen asumir grandes riscos.. pero paso a paso. Seguir adquirindo recursos para chegado o momento poder atreverse a saltarse o guión e brilar... Regresamos con calma cara Vigo.