Como recordo.. a Pandemia medio ano despois.

Recordo que co paso do tempo vai aumentando a perspectiva. Todo se inicia nun punto aillado de nos como Wuhan, nos sentimonos inalcanzables, pero pronto un runrun advirtenos do alcance, convencennos os medios, negamolo coa realidade e as experiencias. De supeto, xa esta ahí. Escomenzamos a notar a incidencia pola informacion que nos transmiten e algun picotazo de realidade. Colapso, aillamento, confinamiento.. aluvion de informacion que xenera desinformacion. Moitas medidas, poucos acordos, desorientacion. O aillamento adormece momentaneamenta a incidencia. Volta a normalidade cun plan pouco consensuado e sin Plan B. Recaida. E volta as mesmas dudas coa mesma inseguridade. Unha realidade que supera a ficcion mais catastrofista. Momentos de cambio para non voltar atras. Distancia social. Aillamento. Control tecnoloxico. Sometemento do pensamento critico. Uniformidade.