Recordo claramente a imaxe. Escoitar chorar o meu fillo. Achegarme e atopalo sentado na cama lendo un libro. Preocuparme nun primeiro momento por saber que tipo de lectura sería esa que o facía chorar.
Pregúntolle, e entre bagoas comentame se é certo queo no 2012 vai selo Fin do Mundo. Extrañado preguntolle o porqué e dime que a cidade está chea de anuncios que así o contan.
Incrédulo, restolle importancia e contolle anécdotas anteriores de graciosos que pegaron carteis deste tipo. Ante a súa insisistencia busco en internet.
Resulta que era unha campaña de publicidade dunha película baseada na teoría maya sobre o Fin do Mundo.
Realmente o do que se lamentaba era de el so ía vivir 12 anos, mentras nos moitos máis... curioso este aprecio pola vida.
jueves, 12 de noviembre de 2009
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario