O día que a emitían creo recordar que era os Venres pola noite. A miudo quedabame eu só a vela na vella TV Sanyo vermella de 14" que tiñamos na cociña. Por certo, a única.
A casa, aínda que nova, non contaba con antena de TV co cal a calidade da imaxe deixaba que desexar. A pantalla estaba chea de choiva, con todo, coa costume adaptabaste a esta visión e non che impedía seguir a película.
Sentabame frente a TV nunha silla, cunha banqueta pousada no chan para apoiar os pes e estar cómodo.
Como dicía, recordo ver unha seria sobre a vida de Giuseppe Verdi.
Atraíame do guión a historia dun home vivindo na incomprensión a espera dun feito que trocase o seu destino e lle dera popularidade. Isto é o que recordo, estar en vilo durante boa parte da película, para disfrutar dun momento máxico con Va pensiero da ópera Nabucco, co aplauso fervoroso do público.
miércoles, 27 de mayo de 2009
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario