Como recordo.. ler "Pedaleando en la oscuridad" de David Millar

Recordo que anotara a lectura de esta libro varias veces. O ciclismo como deporte sempre me apaixonara, e mais, estaba convencido que de haberlle adicado tempo a este deporte, seguro que houbese obtido vos resultados. Como aficionado tiña enorme curiosidade por coñecer ata onde chegaba a dopaxe como tal, pois a miña devocion polo ciclismo buscaba excusas para quitar importancia a incidencia da dopaxe. Recordo a lectura de "Pedaleando en la oscuridad" de David Millar, como unha autobiografia ben escrita, que por momentos chegoume a emocionar... David Millar vai narrando como casualmente foise achegando a un deporte minoritario no seu pais.. todo escomenzou coas primeiras carreiras como aficionado que se celebraban en pequenas poboacions e sen medios.. como foi en Hong Kong onde seguiu alimentando a paixon polo ciclismo.. David Millar tiña unhas condicions innatas para practicar o ciclismo e sobre todo namorouse do ciclismo de tal maneira que pudo ir salvando por momentos as trampas do destiño.. tras destacar como aficionado, adentrouse no mundo profesinal a través de Francia... dende moi novo foi coñecendo as dificultades de competir con otros compañeiros que utilizaban sustancias prohibidas e pouco saludabels para recuperarse mellor e dar un rendimento mais alto durante mais tempo.. "Pedaleando en la oscuridad" vai relatando como David Millar escomenza a competir limpio e a obter bos resultados.. como vai descubrindo as telarañas da dopaxe que o controlan todo.. a famosa "omerta".. un tema tabú.. a soedade do ciclista nos longos invernos de entrenamentos en solitario, uns equipos pouco intervencionistas e centrados en resultados.. David Millar influido por fortes valores deportivos, foi vencendo as tentacions e presion dos resultados, ata que un dia, caes nun pozo de rendemento, e acudes a sustancias reparadoras, autoconvencendote de que non e nada malo.. e así vas adentrandote no mundo da EPO, transfusions, ... o relato e por momentos estremecedor, dando mostras de ata onde chega o fraude e menosprecio pola saude.. todo un mundo paralelo, onde a vida non ten valor, onde a presion do entorno aproveita a debilidade dos deportistas nos momentos de dubidas, onde un negocio paralelo o deporte, acaba reducindo a nada os valores dun deporte tan noble como o ciclismo... fixoseme duro de ler, pois derrumbou alguns dos mitos da miña xuventude, e puxo en dubida moitos dos trunfos e heroicidades.. tristura. A verdadeira mensaxe de "Pedaleando en la oscuridad" e que os valores acabanse impoñendo.. e todo aquilo que mamaches na xuventude acabate rescatando das situacions mais complicadas.. asi David Millar describe con exactitude como foi a sua caida, e como o seu rexurdir .. e como este proceso fixo de el mellor persona e dotouno de ferramentas psicoloxicas para avanzar pola vida con mais seguridade .. deixando de vivir a defensiva, con medos e na oscuridade..