Como recordo .. a Jorge Rivas

Recordo que o primeiro contacto con el foi unha tarde de veran naquela oficina da Rua Uruguai onde acudin a entrevista de traballo para QDQ. Entrevistaronme Jorge Rivas e Fernando Apararicio... A veces parace precipitado xulgar a unha persoa pola primeira apareciencia, polo dictado do teu corazon pero poucas veces fallas .. e sobre iso algo estou lendo estos dias... Corazon, Corazon... Impecablemente vestido, zapatos relucintes e nudo de corbata elaborado... mans curtidas pero pel cuidada... algo encorbado por unha vida de traballo pero cabeza erguida, pero mirada algo huidiza.. todo en el era unha entrega a medias.. orixes humildes, mais vontade que talento, bonhomia de pobo, misturada cuns instinto de supervivencia adquirido no habitat dunha multnacional.. unha boa persoa encerrada nunha carcere da que era incapaz de sair...
Somos os libros que lemos, as experiencias que vivimos e as persoas coas que nos atopamos... e Jorge foi unha persona que me marcou, que me axudou a ser bo profesional, traballar con rigor, constancia, tomar decisions de forma obxectiva sen dudar, dar o maximo ata onde poidas e se as cousas non saen rebaixar a tension cun sorrisa, a importancia de coñecer as persoas e pedirlle a cadaquen o que che pode dar... 10 anos da miña vida, compartindo moitas cousas, alegrias, decepcions, paseos, consellos, reflexions... aquela frase "que contentos estan los ratones cuando no esta el gato"...  aprendin a disfrutar dunha boa comida, que o viño pode ser mais que unha bebida.. tantas cousas .. pero espero aprender a leccion de que a vida pasa rapido e cando menos esperas te volteate... DEP Jefe.