Como recordo... o recreo no Colexio Peña de Francia

Recordo aquel inmenso campo como un circo de "locos enanos" con moitas pistas nas que en cada unha sucedía unha historia con guíón propio. Conversas, futbol, a comba, coches polo chan, paseos collidos da man, carreiras, peleas, primeiros bicos, retos, burlas, o primeiro pitillo, bagoas, gritos, seonllos rascados, canicas, trompos, "marro", "o pincho", "brilé", "o pañuelito", "huevo-pico-araña", "hullahoop", "yoyo", "a plancha", "escondite", pita, "a coller", baloncesto, balonmano, "a parede", ... non sei, unha sucesión de actuacións o longo do ano, as cales en días de choiva se concentraban no patio cuberto que era un exemplo de caos organizado, pois naquel espacio tan limitado todos tiñamos o noso propio espacio... pensando nisto preguntome que misteriosa forza da Natureza coidaba de nos e impedía que ante tantos perigros e movementos atropellados non se sucederan as desgracias... porque riscos había.